چشم انداز شهرهای هوشمند باید واقعی باشد که شامل چهار بخش مرتبط، مشارکت، قابل اجرا و برای یادگیری است. این چهار عامل به مختصر REAL نامیده می‌شود که اختصار Relevant, Engaging, Actionable and for Learning است.
بسیاری از دولت‌ها و شهرها ابتکار عمل خود را در خصوص شهرهای هوشمند آغاز کرده‌اند و امیدوارند که در زمینه تکنولوژی برای بهبود زندگی شهروندان خود اقدام کنند. اما این ساده نیست.
اندازه کل بازار شهرهای هوشمند در سال ۲۰۲۳ از ۳۰۸ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۷ به ۷۱۷٫۲ میلیارد دلار افزایش خواهد یافت و در نرخ رشد سالیانه آن در حدود ۱۸٫۴ درصد است.
در سراسر جهان، تمرکز بازار شهرهای هوشمند به چهار حوزه عمده تقسیم شده است:
- حمل و نقل
- خدمات رفاهی
- ساختمان‌ها
- خدمات شهروند هوشمند
اتصال سریع، ارائه سریع خدمات ارتباطی، جمعیت رو به رشد و شهرنشینی بیش از حد، فاکتورهای اصلی در بازار شهرهای هوشمند هستند.
شبکه شهرهای هوشمند آسه‌آن (ASCN)
شبکه شهرهای هوشمند آسه‌آن (ASCN) در سال ۲۰۱۸ هنگامی که سنگاپور ریاست آن را بر عهده داشت، تاسیس شد.
شبکه شهرهای هوشمند آسه‌آن با هدف تسهیل همکاری در توسعه شهرهای هوشمند، تسهیل پروژه‌های قابل سرمایه گذاری با بخش خصوصی و تامین مالی و حمایت از شرکای خارجی آسه‌آن تشکیل شده است.
۲۶ شهر پایلوت از ۱۰ کشور عضو در شبکه شهرهای هوشمند آسه‌آن، پروژه‌هایی برای ارائه راه حل‌هایی از سراسر جهان تعریف کرده‌اند.
چالش‌ها و موانع متعددی در اجرای این پروژه‌ها از طریق جلسات و کارگاه‌های آموزشی که توسط شبکه شهرهای هوشمند آسه‌آن برگزار شد، مورد بررسی قرار گرفت.
در این جلسات پروفسور سوهونو هارسو، رئیس انجمن ابتکارات شهر هوشمند اندونزی و آقای تی کوک چین، رئیس شبکه‌های شهرهای هوشمند، به یک توافق واحد در مورد چگونگی توسعه شهرهای هوشمند با در نظر گرفتن چهار عامل اصلی REAL شامل مرتبط، مشارکت، عملی و برای یادگیری دست یافتند.
۱- مرتبط
اکثر شهرهای هوشمند امروزه توسط سازمان‌های دولتی اداره می‌شوند. این برای ایجاد زیرساخت‌های فناوری مانند شبکه‌های حسگر مهم است. با این حال، برای پروژه‌های شهر هوشمند باید موفقیت آمیز باشد و همچنین باید به بخش خصوصی مرتبط باشد.
۲- مشارکت
هنگامی که اندونزی برنامه‌های شهرهای هوشمند خود را در سال ۲۰۱۴ راه اندازی کرد، انتظار می‌رفت که جایگزین یک مرکز فرماندهی و کنترل و مرکز تماس باشد. این موارد برای شهرهایی مانند جاکارتا، ماکاسار، باندونگ و سمرآنگ در اندونزی مورد استفاده قرار گرفته است.
چارچوب شهر هوشمند (تصویر زیر) یک مدل عملی برای مشارکت عمومی، خصوصی و مشارکت مردمی در اندونزی است که می‌تواند در سایر نقاط جهان نیز تکرار شود.
?Tay Kok Chin, Professor Suhono Harso Supangkat, Cornelius, Arman, “The SMART Initiative and the Garuda Smart City Framework for the Development of Smart Cities, 29th July 2018”
در سنگاپور، اپلیکیشن «One Service» توسط اداره خدمات شهری، بازخورد عمومی را هماهنگ می‌کند و آنها را به ۹ سازمان مختلف دولتی انتقال می‌دهد.
۳- قابلیت اجرا
اغلب، ارائه دهندگان راه حل، جهت تخصیص بودجه پروژه‌های شهر هوشمند از دولت انتظار دارند. با این وجود اغلب این پروژه‌ها به علت کمبود منابع، از نظر مالی، مردم و مهارت‌ها اجرا نمی‌شوند. تمام این عوامل باید در نظر گرفته شود و یک رویکرد قابل قبول در “bankable projects” بپردازد، همانطور که توسط شبکه شهرهای هوشمند آسه‌آن پشتیبانی می‌شود.
به عنوان مثال، روشنایی خیابان هوشمند، یک پروژه قابل اجرا است. این مدل نیاز به حداقل سرمایه گذاری اولیه دارد و سرمایه گذاری زیرساختی را می‌توان توسط طرف خارجی انجام داد، در عوض، انرژی ذخیره شده و هزینه‌ها پس از مدتی برخواهد گشت.
۳- یادگیری
برای اینکه پروژه‌های شهر هوشمند پایدار باشند، ما بر این باوریم که برنامه درسی فعلی موسسات آموزشی-دانشگاهی امروزه باید با محتواهای مرتبط با توسعه شهرهای هوشمند، یکپارچه شود. در نتیجه نسل بعدی برای شهرهای هوشمند آینده آماده خواهند شد. چالش سنگاپور ۲۰۱۹ (به نمودار زیر مراجعه کنید) نمونه‌ای از یک مدل علمی یکپارچه دانشگاهی برای بخش غذا و آشامیدنی است.
?Tay Kok Chin, Nation Builders, “Concept presentation of The Singapore Challenge for an Inclusive Smart Nation, March 2019”
منبع:
- ConnecTechAsia Summit
- www.prnewswire.com
