اصل دوم: شهر دلخواه ایرانیان، امن و ایمن، دارای شبکه ارتباطی پیوسته و دسترس‌پذیر است و کاربری‌های مختلط سازگار را ترویج می‌کند.
شهر دلخواه ما، شهری پیاده‌مدار و دوستدار دوچرخه است. همــه ساکنان آن به‌ویژه زنان و کودکان به فضاهای عمومی دسترسی دارند. این شهر دارای پیاده‌روها و پیاده‌راه‌های سبز، دسترس‌پذیر و متصل است.
شهر دلخواه ما، دوستدار سالمندان و افراد کم‌توان است. در این شهر افراد دارای معلولیت به استقلال فردی رسیده‌اند. این شهر برای پیاده‌روی همگان به‌ویژه افراد دارای آسیب بینایـی، شنوایی، جسمانی و نیز کودکان و سالمندان به‌خوبی طراحی شده و امن و بدون مانع است.
شهر دلخواه ما، به رعایت حقوق مردم در طرح‌های شهری اهمیت می‌دهد. این شهر از کاربری‌های عمومی زمین محافظت می‌کند و توجه ویژه‌ای به فعالیت‌های تفریحی و ورزشی نشان می‌دهد. در شهر دلخواه ما، وسایل نقلیه شخصی فضاهای عمومی را به خود اختصاص نمی‌دهند. در این شهر «حق به شهر» به رسمیت شناخته می‌شود.
شهر دلخواه ما، کاربری‌های مختلط را ترویج می‌دهد. این شهر برای شهروندان فعالیت‌های متنوع با دسترسی مناسب ایجاد می‌کند. در شهر دلخواه ما، ساکنان در معرض آلودگی‌های صوتـی ناشی از اتومبیل، هواپیما و قطار قرار ندارند. در شهر دلخواه ما، استفاده از وسیله نقلیه شـخصی ارزش تلقی نمی‌شود. همه افراد، حتی مدیران و مقام‌های دولتی مشـتاق به اسـتفاده از وسایل حمل‌ونقل همگانی راحت هستند. در ایــن شهر گزینه‌های مختلف حمل‌ونقــل مانند پیاده‌روی، دوچرخه و حمل‌ونقـل عمومی و خصوصی برای مردم وجود دارد.
در شهر دلخواه ما، وجود «نظم» ویژگی اصلی آمدوشدهای شهری است. هیچ تداخلی بین حرکت پیاده‌ها، کالسکه کودکان، دوچرخه، ویلچر، موتورسیکلت و اتوبوس وجود ندارد. در شهر دلخواه ما، عبور پیاده‌ها از خیابان بر سواره مقدم است و اتومبیل‌ها و موتورسیکلت‌ها بازی کودکان را برهم نمی‌زنند.
امنیت یک موهبت ویژه در فرهنگ ایرانی است. شهر دلخواه ما، امنیت خاطر و ایمنی ساکنانش را تضمین می‌کند. در این شهر پنجره‌ها رو به خیابان‌های روشن باز است، ماموران پلیس بیدرنگ حاضرند و همسایگان به امنیت و رفاه یکدیگر اهمیت می‌دهند.
شهر دلخواه ما، در برابر خطرات مقاوم است. ایمنی شهروندان پیش‌نیازی برای هر نوع اقدام توسعه شهری در این شهر است.
