اصل هفتم: شهر دلخواه ایرانیان، قابل سکونت، عدالت-محور و حیات‌بخش است.
در شهر دلخواه ما، همه ساکنان از داشتن مسکن آبرومند، متناسب با درآمد، و امن بهره‌مند هستند. همه از دسترسی برابر و همیشگی بـه زیرساخت‌های پایه شهری مانند آب و بهداشت، گاز، برق، جمع‌آوری زباله و نیز خدمات عمومی شامل مدرسه، بیمارستان، فضای سبز، سینما، زمین بازی، خرده‌فروشی‌ها، فروشگاه، و کتابخانه، برخوردارند.
شهر دلخواه ما، از سرمایه‌های انسانی، طبیعی، مالی و اجتماعی خود بهره می‌برد و آنها را از دست نمی‌دهد. این شهر پس از بروز بلایای طبیعی و انسانی مانند زلزله، سیل، طوفان و جنگ، خود را احیا می‌کند.
شهر دلخواه ما، برای همگان زیست‌پذیر و امیدبخش است. هیچکس به‌دلیل فقر و تفاوت‌های جغرافیایی و قومی از شهر دلخواه ما، طرد نمی‌شود. این شهر میزبان مراسم‌های مختلف بوده و همه گروه‌های مردمی را گرد هم می‌آورد.
در شهر دلخواه ما، تفاوتی در حقوق شهروندی اقشار غنی و فقیر نیست. در این شهر ارائه خدمات و قوانین به کاهش جداسازی گروه‌های اجتماعی می‌انجامد.
در شهر دلخواه ما، هیچکس احساس تنهایی و غریبگی نمی‌کند. این شهر با همه مهاجران ایرانی و غیرایرانی و پناهنده‌ها همچون شهروندان خود رفتار می‌کند و برای آنان زیرساخت‌های زندگی مجهز فراهم می‌آورد.
در شهر دلخواه ما، شهروندان و مدیران شهری به کاهش آسیب‌های اجتماعی اهمیت می‌دهند. در این شهر، دسترسی به خدمات اولیه کافی هیچکس را ناچار به تکدی‌گری، اعتیاد، کار کودک و بیخانمانی نمی‌کند.
جناب #رضا_کیانیان: شهر دلخواه من دارای سرپناه برای همه.
شهروند سنندجی: اگر در شهر من کتاب‌فروشی‌ها و کتاب‌خانه‌های بیشتری باشد، به شهر دلخواه من نزدیک‌تر می‌شود.
